Bir Şairin Sonu
Yazamıyorum!..
Tükendim.
Eskiden satırlarımı süsleyen
Zihnimde gezinen
Dizelerimde beliren
Kalemimde hayal olan sendin.
Öfkelendiğimde aklıma gelen ,
Sevindiğimde ,
Üzüldüğümde
Ya da bir kahkaha attığımda
Belki de satırlarımla baş başa kaldığımda ,
Aklıma gelen sendin.
Şiirlerimi besleyen ,
Bana ilham meleğimi gönderen,
Yüzümde gerçek gülümsemeye yer veren ,
Sendin.Sadece sen!..
Ama ne oldu birden?
Tıkandım.
Seni düşünüyorum yine ama ,
Düşüncelerimi satırlara dökemez oldum.
Sanki bir şey beni engelliyor.
Tutuyor kollarımı,
Aşkımı yazmayayım diye ,
Bu küçücük kağıtlara
Resmen bittim.Bu yazılarla avunurdum önceden
Bu yazılarla seni bir kez daha düşünür ,
Bir kez daha özler ,
Bir kez daha hayal ederdim.
Seni bir kez daha öperdim bu yazılarla , satırlarla
Belki bir kez daha koklardım
Sımsıkı sarılırdım , hiç bırakmadan
Bu yazılarla.
Ama n’oldu?
Resmen öldüm.
Çünkü ; bu yazılar olmayınca
Seni düşünemedim ,
Seni özleyemedim ,
Hayal kurup , sarılamadım sana,
Koklayamadım seni doya doya
Avunamadım satırlar olmayınca
Seni hatırlamayınca
Sen diye bir şey olmadı
Sen olmayınca hayat olmadı ,
Haya olmayınca ,
Ölüm ; kaçınılmaz kapımdı.
Berk ÇIKLAİPLİKÇİ
Konu: Bir Şairin Sonu (Okunma sayısı 8426 defa)
